Aankomst

jawel jawel, Nele haar belevenissen zitten erop..

Zit klaarwakker (wegens de 7 uren durende uurverschil) achter een belgische computer dit berichtje te typen..

Laatste weken in Peru waren hectisch, waren zalig, waren pure fun, waren reizen maar meest van al was het ook afscheid nemen..

Het was zwaar en moeilijk, en het zal best nog wel wat tijd moeten duren eerdat ik goed en wel aangepast ben in Belgie..

Het leven is heier zoveel hectischer, zoveel ordelijker, zoveel strikter en zoveel anders.. Dat is het beste woord dat ik kan vinden, anders, want dat is het zeker..

Mijn ervaring zit erop en ik vind het jammer, ik zal het moeilijk hebben, want het was een superjaar, een jaar die mn leven zeker superhard verrijkt heeft met de meest rare dingen die je je kunt inbeelden..

Maar eigenlijk doet het ook goed om terug thuis te zijn..

Bij mijn familie, mijn vrienden, met mijn gekende taaltje..

Toen ik in de luchthaven stond om naar buiten te komen had ik stress, grote stress 'hoe zou het zijn om het terug te zien?'

En weet je hoe het voelt?

Het voelt THUIS

Mijn drukke wereld hier

Volledig me aan het klaarmaken voor het grote feestgebeuren van moederdag morgen in mijn school..
jaja, hier wordt dat gevierd in het school, maar niet enkel daar, in de huizen, in de straten, in alles wat je tegenkomt, moederdag is hier gigantisch, maar ook super religieus.. want heel mei staat in teken van Maria.. In mijn school gaan we heel de maand bidden voor Maria om haar te bedanken enzo.. Dus hier is het niet echt 1 dag dat moederdag is, maar een hele maand.. Want hier zijn ze overreligieus.. Ze zien hier Maria echt ook als moeder en kopen bloemen voor bij het altaar, zingen voor haar.. zijn vereerd dat ze een dag met je kan meemaken in je klas.. (want elke klas moet 's morgens iets voorbereiden om haar te bedanken, voordat je in de klas binnengaat maken we allemaal kolommen (zoals in het leger) en dan worden de notities afgeroepen en heb je ook het volkslied de maandag en het gebed.. en nu is het dat van Maria..) als je dus dat voorbereid voor die dag, mag het beeld van Maria voor een dag in je klas staan..

Wat staat er morgen op het programma, er zal gebeden worden, een grote mis, het volkslied zal gezongen worden en er zullen dansen volgen van verschillende klassen.. allerlei verschillende typische dansen..
Ik zal samen met Matthias en Boa.. (twee andere uitwisselingsstudenten..) Saya dansen.. (of toch met Boa) Met een heleboel andere mensjes van Peru.. Goh, juist ontdekt dat het een van de meest sensuele dansen is in Peru.. met een rok, tjah, nogal kort, maar we zullen zien hoe het zal zijn;)..
Dan gaan we ook nog (Matthias, boa en ik) zingen voor de directrice en gaan we bloemen overhandigen;)..
Stel je voor.. Best wel grappig en we hebben de hele week gerepeteerd en gedanst en gedaan.. Vandaag hebben ze heel de school beginnen versieren en zijn ze de tenten beginnen opzetten, het zal dus wel degelijk gigantisch worden, want de ouders zijn ook uitgenodigd.. of eigenlijk iedereen die wil..
In mijn kookles heb ik ook chocolade gemaakt, of toch een type van pralines in verschillende kleuren voor moederdag.. Nu alleen is het feit zo dat mijn mama niet thuis is.. komt maandag pas terug van huancavelica.. en nu heb ik die chocolaatjes..
En met de post opsturen naar mijn mama van Belgie, vermoed dt ze slecht zullen worden, tjah, wie weet, proberen kan altijd natuurlijk;)..

Mijn kookles zit er bijna op, maandag laatste les, dan zal ik beginnen met mijn andere activiteiten dat ik nog wil doen..;)..
Jaja, ik ga niet stilzitten..
Vrijwilligerswerk heb ik voor gekeken, en ik ga normaalgezien ook nog tekenles volgen, of wil dat toch doen als k dat tegenkom, voorlopig niet gevonden, maar heb dus wel nog even tijd voor te zoeken..

Vorige week naar Ccochaccasa geweest.. Voor een fiesta patriota.. voor een heilige dus.. het was voor Sint Jozef.. (de vader van Jezus) en het was dus een heel weekend feest met zangers, dansen, bier, vuurwerk, stiergevechten, suikerriet gaan halen in de velden, gezamelijk eten met heel het dorp, .. Het is gigantisch.. en zeggen dat dit was voor een heel klein dorpje..
En wat moet dat dan zijn voor een groot dorp.. Tjah, dat moet ik nog beleven, we zullen wel zien..
maar het was echt wel een belevenis om mee te maken, heb er volop van genoten..
Samen met mijn twee broers, mama en papa..
Maar koud dat het was, koud!

Ze zijn me hier aan het zeggen dat ik van internet moet, het is laat:)
Ik zal jullie dus laten,volgende keer meer nieuws;)..
(nu mijn kookklessen gedaan zijn, zal ik meer tijd vinden om op internet te gaan;)
Zoensels!
Nele

Het dagdagelijkse leven hier..

De routine begint er terug in te komen..
Maar deze routine die er deze keer inkomt is veel drukker dan normaalgezien..
Jaja, Nele heeft heel veel te doen in de komende dagen.. en eigenlijk in de rest van het jaar..
Buiten het feit dat ik terug naar het middelbaar ga.. Jaja, het is me niet gelukt om te veranderen.. heb er heel veel aan gedaan.. maarja, ga het er bij moeten nemen, het middelbaar die voor de zoveelste keer aanbreekt met alles erop en eraan.. (goh, wat heb ik zo'n zin in het studeren van iets nieuws.. wat zou ik zo graag naar de universiteit gaan.. Ik heb echt zin, maar ZIN om naar de unief in belgie te gaan, dus dat is positief ehj;)..
Buiten dus het middelbaar ga ik nu ook naar kookles.. allerlei desserts en ook allerlei typisch eten wordt klaargemaakt elke dag na school.. Jaja, het is me dus wel gelukt om naar de kookles te gaan.. en ik vind het superleuk om te doen.. momenteel zijn we nog meer desserts aan het maken .. (wat mij begint tegen te steken.. want wil vooral het eten kunnen maken..) maar daar komt hopelijk verandering in..
Zal het eens gaan vragen..
Maar wat dus wel al zeker is, is dat ik eens lekker Peruviaans zal kunnen koken als ik terug in Belgie ben.. (nu nog te hopen dat ze de ingredienten zullen verkopen die ik nodig heb.. want de meeste gerechten zijn met plaatselijke dingen.. maarja, we zien wel.. anders neem ik gewoon een hele valies eten mee;)..

Voor de rest is Don bosco hier geweest, ik vermoed zijn rechterarm.. Jaja, je leest het goed.. Zijn overblijfselen zijn overgevlogen geweest van Italie naar hier en dat is dus wel een heel gedoe.. Iedere school wou hem begroeten, er is feest geweest en tapijten die gemaakt zijn van stro en al van die dingen.. allemaal speciaal voor dat..
Ook ik heb deelgenomen aan dit hele gebeuren door mee te doen aan de escolta.. Dit houdt dus in dat ik moet marcheren met zo'n legerhoedje, zo'n gouden lint rond mijn hand, witte handschoenen, haar in trensas francesas en dan maar marcheren.. En ik heb beseft dat dit echt wel behoorlijk lastig is.. echt, niet te doen!..
Ik moest de vlag dragen, stel je voor.. Ik als belg moest de peruviaanse vlag dragen, wat dus best wel contradictorisch is.. maar swat.. ik heb daarmee dus gemarcheerd en ben er trots op..
Zal het wel nooit meer opnieuw doen, want ben zo elegant geweest dat ik de vlag bijna heb laten vallen, ajaj.. (wat echt wel een grote schande is.. en ik heb het meegemaakt;)..

Voor de rest ben ik vrijdag naar een soort theater geweest, een openlucht.. Beter gezegd spelen ze heel het einde van Jezus, wat er dus die dag gebeurt enzo.. het laatste avondmaal, de doornenkrans en de zweepslagen met alles erop en eraan, zelfs de kruisiging.. (een vriend van me speelde soldaat dus ben ik gaan kijken om hem te zien spelen).. Maar ik ben half gechoqueerd geweest door het feit dat ze echt sloegen, met touwen en echt, je zag de rug van de 'Jezus' helemaal rood met de striemen van het touw.. ik vond het superwreed.. maar hier is het het ritueel dat je dit doet..
Ook heb je sommige mensen die op donderdagavond naar de bergen gaan gaan slapen, (soms heb je dan vaders die hun kinderen slaan om dezelfde pijn door te maken zoals jezus) maar de meeste mensen drinken daar, plukken daar planten en wassen ze zich de dag nadien in deze kruidenwater.. Dit is hun deel van het geloof..
Ook is er heel de week lang een stoet door de stad geweest met een jezus aan het kruis.. je koopt een soort plant, laat die over de Jezus gaan en dan is die gezegend.. Elke avond zie je die personen dus door de straten lopen met hun planten, zie je de mensen bidden.. en doen..
Het is ook een gewoonte om hier gisteren de 7 kerken te bezoeken van Huancayo.. en daar steeds een gebed te doen.. daar te kunnen denken over Jezus..

Hier is iedereen ongelofelijk gelovig.. Zelfs in mijn school hebben we de 15 panelen moeten maken van de lijdingsweg van Jezus.. elke klas had een paneel.. of een jaar.. dan moest er steeds bij elk paneel gebeden worden.. en gezongen voor Jezus om je medeleven met hem te tonen..

Ik moet toegeven dat ik echt wel heb begrepen hier wat geloven inhoudt.. iedereen hier gelooft zo hard.. Soms zelf tot zover dat ze de theorie van Darwin of dat we vanuit apen komen niet geloven.. en dat lijkt voor mij soms zo raar.. maar echt.. Ik kan daar soms niet inkomen dat ze dat niet kunnen geloven..
Maarja, niets aan te doen..
Het vreemde van dit alles is dat vandaag niet de belangrijkste dag is van hen allen.. Vanmorgen vroeg (rond 5u) was er vuurwerk en een stoet in de straten.. maar buiten dat is er vandaag echt niets te doen..
Heb lekker leuk eitjes zitten verven met mijn zusje.. (hebben dat gedaan vrijdag met AFS, was echt wel gezellig!).. Maar we zijn nog niet klaar.. (om me toch een beetje Pasen te voelen.. want chocolade eitjes hebben ze hier niet.. De eitjes die mama heeft opgestuurt, goh, daar heb ik toch al goed van genoten;)..

Een vrolijk Pasen!
En een hele dikke zoen!
Nele

mijn vakantie

jaja..
Nele heeft vakantie gehad.. en die zit er nu ongeveer op.. De vraag wanneer het precies zal eindigen is nog helemaal open, aangezien ik nog een school aan het zoeken ben om de laatste 5 maand door te brengen.. (want jaja, Nele heeft opeens beseft dat er enkel nog maar 5 maanden is voordat ik terugkeer naar Belgie.. het doet raar.. want stiekem voel ik me hier meer en meer thuis.. en zou ik hier echt wel kunnen blijven voor een tijdje langer..)
En het feit dat ik een school aan het zoeken ben is dus omdat ik afgestudeert ben.. en dat AFS me in dezelfde school wil terugsteken.. en dat zie ik toch net niet zitten.. Het voelt alsof ik mijn jaartje moet overdoen als ik daar blijf.. En om dat gevoel nog voor de komende maanden te hebben, zie ik toch niet echt zitten.. Dus heb ik gevraagd om te veranderen van school.. Het enige probleem daarbij is dat ik zelf moet zoeken naar een school.. met ook wel wat hulp van AFS, maar niet zodanig veel..
Ben momenteel aan het hopen om binnen te geraken in een technische school.. want daar zou ik dan eventueel kunnen koken en andere dingen doen.. ipv de wiskunde en wetenschappen die ik nu dus al 2 keer gezien heb.. En dan kan ik eens typisch peruviaans gaan koken thuis;).. Want geloof mij, het eten is hier echt nog lekker.. (of toch de meeste, enkele gerechten kan ik ook nog steeds niet lekker noemen..) Wat nu wel het geval is bij INKA COLA.. Een soort frisdrank die de eerste keren echt niet goed smaakt.. smaakt naar snoep met prik op en valt eigenlijk in het begin niet op te drinken.. Maar nu, goh, ik vind het het meest heerlijke frisdrank die je hier hebt.. Ben het lekker beginnen vinden;).. Dat moet ook wel, aangezien het een frisdrank van Peru is en iedereen hier er best wel enorme fan van is, ben ik tenslotte ook in dat opzicht peruviaan geworden;)..

Mijn vakantie was fantastisch.. Ik heb zoveel gedaan, zoveel meegemaakt, zoveel meer van Peru leren kennen dat het best wel verleidelijk is om nog meer te beginnen reizen..
Na mijn intercambio corto eind januari ben ik naar Cajamarca geweest, daar druk druk druk alles bezocht wat mogelijk was, Cumbe mayo, Otusco.. Dit zijn gigantische stenen die vanuit de grond beginnen en waarin de Inca's dingen hebben gegraveerd en allerlei figuren in de stenen hebben gezocht.. Tot zelfs een vagina en penis toe.. Als je die aanraakt ben je dan extra vruchtbaar zeggen ze;).. tjah, die inca's hier waren totaal nit preuts als ik van die dingen hoor en zie.. Daar bij die stenen hebben de pre-inca's ook een soort kanaal gegraven, superklein (breedte van ongeveer 30cm..) en smal met mini-aquaducten enal, best wel spectaculair om te zien.. Vooral omdat ze loodrechte hoeken maakten in gigantische stenen.. niet veel geslapen als gevolg.. en helemaal vermoeiend naar Huancayo teruggekeerd..

Dan ben ik enkele dagen in Huancayo geweest, met vrienden afgesproken, naar de cinema geweest maar vooral kleren gewassen en mijn komende reis een beetje meer voorbereid..
Want.. de grote reis kwam eraan.. We mogen hier in Peru slechts 15 dagen reizen in een heel jaar.. (heb er stiekem 19 genomen..) en voor die reis moet je hele reisplanningen doorsturen enzo.. Maar we zijn dus vertrokken en hebben ervan genoten..
Het was opgesplitst in 2 delen, het noorden en het zuiden.. Het was ook met verschillende mensen dat ik het noorden en zuiden deed..
Het noorden was met Daan, Sigrid, Hauke en ik.. Het zuiden was dan met Celien, Joyce, Linde,Sigrid, Daan en ik ..
We hebben busreizen erop zitten van 16 uur.. In het totaal meer dan 100 uur bus gedaan in die dagen tijd.. We zijn in het noorden naar Piura geweest (waar we de verjaardag van Sigrid hebben gevierd, schaak gespeeld hebben op de ingebouwde schaakborden daar, met als pionnen muntstukjes, even uitgeweest) en later naar Mancora, de mooiste badplaats van Peru, een echt paradijs, of zo ziet het er toch echt wel uit.. We hebben daar gesurft in golven van enkele meters (wat soms echt wel gevaarlijk was, want Daan en Sigrid waren toch wel op het nippertje boven water, was best wel even spannend), hebben zonsondergangen gezien, hebben snachts in de zee gesprongen, maar zeker ook overdag met gigantische golven, heerlijk water en een brandende zon waar we allemaal door verbrand waren.. gitaarzangstonden gehouden op het strand, ontbeten daar, uit cocosnoten gedronken, strandwinkeltjes gaan doen, uitgegaan,.. Het was echt vakantiegevoel dat we daar hadden..
Na enkele dagen Mancora zijn we naar Cajamarca geweest om daar Carnaval te vieren.. Hier in Peru is carnaval echt iets groots.. En zeker in Cajamarca, je wordt natgemaakt door iedereen op straat, vanop daken wordt er water gegooid, mensen lopen op straat rond met waterpistolen en waterballonnen.. Je hebt enkel trucks waarop er waterkaraffen staan en daarmee rijden ze rond en maken ze iedereen nat die ze tegenkomen.. De enige regel hier is.. Meisjes maken jongens nat en jongens meisjes.. Met als gevolg dat Sigrid en ik dus echt wel goed doorweekt waren, maar echt druipnat.. In tegenstelling tot de jongens.. (die bij de terugkeer van de stoet (want hier heb je stoeten met koninginnen van elke stad of dorp.. met maskarades en kostuums..) later ook wel goed doorweekt werden gemaakt..)
We waren net te laat voor de dag van de verf.. dan wordt er niet enkel met water gesmeten, maar met verf in alle kleuren, het beste is om dat niet met goede kleren of goed ondergoed rond te lopen, want je mag er zeker van zijn dat je het er achteraf niet meer uitkrijgt.. je bent doorweekt van je haar tot je ondergoed met verf;)..
Daar hebben we de anderen tegengekomen, waarmee we zouden gaan reizen naar het zuiden.. en dus begon onze reis naar het zuiden.. Busreis van Cajamarca-Lima Lima-Arequipa en Arequipa-Puno zonder iets meer te doen dan in de bus te zitten.. Wat dus neerkomt op 16+16+5 uur bus;).. Zo is onze reis begonnen naar het zuiden..
In puno hebben we een uitstap gemaakt naar het titicacameer.. Daar hebben we op gevaren, in gezwommen (geloof me, het is om te bevriezen, water op die hoogte..) We hebben de drijvende eilanden bezocht waar echt mensen op wonen.. (die eilanden bestaan uit riet.. en ze hernieuwen constant de grond, deeltje voor deeltje.. en leven daar hun leven lang.. echt mooi om te zien.. Dan hebben we ook bij een familie geslapen op een gewoon eiland, zijn daar naar oude tempels gaan beklimmen en hebben het mooiste uitzicht van mijn leven gezien.. De zon die ondergaat in het meer.. en 360 graden zie je enkel en alleen water met op het einde gigantische bergen die eruit steken, eilanden die prachtig zijn.. We hebben 's avonds de typische kleren aangedaan en zijn gaan dansen in het plaatselijke gemeentezaaltje waar alle toeristen waren die op het eiland waren toegekomen, hebben daar een Italiaan ontmoet die we later terugzagen in Arequipa, een Zwitserse, enkele Peruanen en ook Hollanders, die we vol trots de hele cultuur van Peru hebben uitgelegd.. (trots dat we stuk voor stuk waren toen we over onze stad konden praten, of beter gezegd pronken.. over het feit dat we echt wel meer kennen van peru dan we denken, de gewoontes hier, het dansen.. alles..)
Na Puno zijn we naar Arequipa geweest waar we de cañon de colca hebben bezocht.. een cañon die dieper is dan de grand cañon, maar er niet zo dor uitziet zoals die.. Met groen, condors die ovr je vliegen overdag.. of 's morgens vroeg ervoor opgestaan om ze te zien vliegen, prachtig en heerlijk gevoel dat dat geeft! Zijn gaan zwemmen beneden in de cañon, van boven naar beneden afgedaald en teruggegaan met paard, leek ons toch iets te zwaar.. De paarden vonden er niets leukers op om een reis te houden tegen elkaar op de meest stijle en gevaarlijke plaatsen.. Dus was die paardrit van een 1.30 toch wel best spannend en vol stress.. (maar mijn paard was wel eerste;) in tegenstelling tot die van Daan (die zo'n 5 minuten achterkwam en het rustigste paard van allemaal had..)
In Arquipa hadden we ook een familie waar we konden blijven slapen en konden ons verfrissen enzo.. waar mama en papa van belgie voor gezorgd hadden;).. Deed echt deugd om eens niet te zoeken naar een hotel en thuis te kunnen komen.. daar hebben we dan ook om de familie t bedanken een typische belgisch gerecht gekookt.. (lees worteltjesstamppot;) en chocomousse..

Na Arequipa zijn Celien Joyce en ik naar de Nascalijnen geweest gaan kijken (Daan en Linde hadden het al gezien dus zijn doorgegaan naar Ica, waar we hun smiddags zouden ontmoeten..)
Daar een vliegtuigje genomen en over die emense lijnen gevlogen.. De nascalijnen zijn lijnen die loodrecht zijn, ze maken figuren, lopen over kloven, bergen.. en de figuur blijft bewaard.. De lijnen zijn gigantisch, ik kan geen oppervlakte zeggen.. maar je hebt lijnen van kilometers lang.. en tekeningen die echt emens zijn.. (zoek maar eens op op internet..)
Niemand weet waarvoor ze dienen of hebben gediend, het blijft allemaal een raadsel.. Of het iets astrologisch is of iets van buitenaardse wezens, niemand weet het, maar de lijnen zelf zijn echt wel fascinerend om te zien.. Het geeft een beetje een kippenvelgevoel als je beseft dat ze echt zo gigantisch zijn;)..
Het engen van dit alles is dat het vliegtuigje (je zit erin met 6) na ons is neergestort.. en dat dat dus wel even paniek bezorgde bij iedereen.. En dat we echt van geluk mochten spreken dat wij niet zijn neergestort..
Dan doorgereisd naar Ica waar we zijn gaan sandboarden.. (is zoiets als snowboard, maar dan op zand, heerlijk om te doen! echt, best wel moeilijk, want het zand beweegt mee, in tegenstelling met sneeuw dat toch redelijk vast blijft.. Maar een aanrader!) Ook in een buggy (soort ijzeren auto ) rondgesjeesd in de duinen (die emens zijn) bij de lago de Huacachin.. Een oase in het midden van de woestijn.. Daar ook een trensa laten zetten.. En ons reisje kwam op zijn einde..
We zouden smorgens vroeg vertrekken naar huis (Daan en ik toch) maar smorgens vroeg kwam er de panieke reactie van de ouders dat er een tsunami op komst was.. (en aangezien we aan de kust zaten, weliswaar wel redelijk hoog, maar de weg naar huis is vlak langs de kust.. ) Dus hebben we AFS gebeld en zijn we een dag langer in Ica gebleven, want het risico om een tsunami tegentekomen, was toch niet echt gewenst..
Het deed zo vreemd, die tsunami, normaalgezien is dit echt ver.. maar nu was het echt mogelijk dat hij dicht ging komen.. En nu beginnen ze allerlei voorspellingen te doen voor aardbevingen in peru voor in Juni die sterker zullen zijn dan in Chili.. Het doet vies..
Het feit dat ik nu echt wel mensen ken die in de gevarenzone leven doet er niet zoveel goed aan.. (mijn familie van intercambio bvb..)
Maar voorlopig is het gevaar geweken, zit ik terug in Huancayo en hier kan het water nooit toekomen;).. Alleen hopen dus dat het gevaar weg blijft..

Vermoed dat dit toch wel een goede weergave is van mijn reisje, mijn vakantie..
Het doet heerlijk meer te kennen van peru, het land waarin ik leef..
Ik heb ervan genoten en blijf nog met volle teugen genieten in gedachte..

aardschudding + chimbote

Jaja, mijn eerste aardschudding van mijn leven meegemaakt, gisteren..
Het was namelijk zo dat in Huanuco het epicentrum lag (waar mijn broer van Huancayo op bezoek was toen het gebeurde), en dat wij de nabeving voelden.. Maar er zijn geen gebouwen ingestort of doden ofzo, gewoon een zware beving..
Hier, nee, geen aardbeving, waarbij er huizen in elkaar storten of dingen gebeuren.. Maar een schudding, waarbij de aarde beeft net alsof er een hele stoet koeien door de straten komen gestormt, of alsof er superveel mensen tegelijk staan te springen voor enkele seconden..
Best een vreemd gevoel, moet ik eerlijk toegeven.. Maar het vreemdste van al is dat de mensen zo ontzettend bang ervoor zijn. Vanaf dat je het een beetje voelde, bleef iedereen zwijgen, stilstaan en zeggen 'es un temblor, temblor!'.. Heb hetzelfde meegemaakt afgelopen vrijdag, en de reactie was, naar buiten! zo rap mogelijk..
Want hier, in Peru, zelfs in Chimbote, waar ik nu zit, zijn er al aardbevingen geweest met echt wel wat doden en problemen.. Als er dus een nieuwe bevind is, zijn ze bang dat hetzelfde zal gebeuren..

Het doet best wel vreemd om zo geconfronteert te worden met natuurrampen hier.. Het gebeurt hier veel dichter bij huis dan in belgie.. In Cusco, waar Machu Pichu ligt, heb je momenteel het feit dat niemand het kan verlaten. Dat er een rivier met enorme kracht op ingespeeld is en er grote problemen zijn. Je hebt namelijk een trein van Cusco naar Machu Pichu (je kan het enkel bereiken met de trein of een wandeling van 2 dagen) en die is nu zo slecht in staat door die overstromingen dat Machu Pichu is afgesloten..
Om nog meer over problemen te spreken, we hebben hier een soort stroming 'el niño' en die is in het noorden van het land zo sterk aanwezig dat het voor enorm gevaar leidt aan de zee (bij Tumbes).
Nu is het hier net vakantie, en dan krijgen we het gevolg dat er veel problemen zijn, waardoor je dingen niet kan bezoeken:S..
Maar gelukkig is het nog niet zo erg dat er veel mensen van sterven.. En daar ben ik wel blij om..

Even leuker nieuws, Nele vertrekt op reis, jawel!;)..
Ik ben momenteel aan de zee, Chimbote, voor mijn intercambio, dat hebben ze hier in Peru. In het einde van januari wissel je van stad en familie voor 2 weken om te kijken hoe dat is.. Met gevolg zit ik nu dus al een weekje in chimbote en het is hier niet te doen warm, noodzakelijk om elke dag te douchen van het zweet je hier hebt!
Wat is er te zien in chimbote?? Eigenlijk niet veel.. Het enige typische dat je hier hebt is visgeur.. Aangezien ze hier enorm veel fabrieken hebben die vissen verwerken (je hebt hier dan ook oneindig veel vissersboten) Ze maken namelijk van de vissen vismeel. En dat vismeel gebruiken wij in Europa voor voer voor dieren; koeien, paarden,... En wanneer het laatste proces ingaat voor dat vismeel te maken, dan heb je over heel chimbote een heerlijke supersterke visgeur (die je na meer dan 2 dagen stinken vindt..) Het leuke aan deze visgeur is dat de mensen van Chimbote deze geur graag hebben, want voor hen staat de geur van vis gelijk aan geld. Dus als die geur over de stad dwaalt, hebben de mensen geen grauw(door de geur), maar eerder een gelukkig gezicht. Mijn hoofdzakelijke activiteit hier is naar de fitness gaan (spinning gaan doen, geloof me, hier in deze hitte superzwaar..), de stad ronddwalen, meegaan met mijn zus naar haar werk (ben al half assistente geworden, ze werkt in scotiabank en ze moet leningen uitdelen, daarbij horen een helehoop papieren van elke persoon de een lening wil. Deze papieren zijn best wel officieel, maar hier gebruiken ze alle achterkanten van papieren dat je kunt vinden, zo heb je (aangezien de president van hier ook daar werkt) al onze papieren die ze niet gebruiken van afs daar ook tussenzitten, af en toe zie je dan een foto van iemand passeren op de achterkant van een papier. Maar het feit wat ik hier mocht doen is elke pagina bestempelen en er een krul door zetten van haar baas. Wat eigenlijk overeenkomt met zijn handtekening, wat dus in belgie onmogelijk is, maar hier dus best wel mogelijk is en ik dus best grappig vond;).. geen zorgen, baas keurde het allemaal goed, hielp me zelf met het uitleggen, dus hier meer dan normaal..

Vandaag ben ik dan ook naar Trujilio geweest, 2 uur in een bus heen, 2 uur terug en in totaal daar maar 3 uur geweest, dus veel heb ik niet gezien, maar heb de hoofdplaats gezien en door de straten gewandeld en moet toegeven, die stad is helemaal anders dan alle andere. Ze ziet er zo coloniaal uit, lijkt eerder op spanje of italie dan op Peru.. De stad heeft grote huizen met gigantische portalen, echt typisch Europees en echt niet-typisch Peru. Was best wel eens interessant om te bezoeken, moet ik eerlijk toegeven..

Mijn tijd hier in Chimbote begint op een eind te lopen, ga deze zaterdag op reis vertrekken naar Cajamarca, jieha! Stadjes bezoeken, eindelijk wat meer ontdekken van Peru.. Ik kijk er al superhard naar uit!
Zoensels!

Ccochaccasa, Pampas en Anchonga

Ccochaccasa, een stadje, of beter gezegd dorpje in het midden van de Andes, in de provincie 'Huancavelica'. Dit is 1 van de armste provincies van Peru.. Dus was het voor mij een groot raadsel hoe het zou zijn.
Mijn familie heeft in dit dorpje een winkel waar mijn vader heel het jaar door woont en mijn mama om de zoveel weken. In de vakantie was het dan ook zo dat ik het eindelijk eens kon gaan bezoeken en kon zien hoe het veel-besproken Ccochaccasa eruit zag. Het is een mijndorp, 1 uur ervan ligt namelijk een gigantische zilvermijn waar ze ook andere mineralen uit halen. Vele dorpjes uit de buurt (want 1 uur is hier echt dicht!) gaan daar werken.. Denk dat er daar toch meer dan 1000 personen werken.
De winkel op zich was superklein, maar er kwamen ontzettend veel mensen heel de tijd door dat ik er was.. Heb af en toe proberen te helpen, maar ik deed er 10 keer zoveel langer over om te begrijpen wat ze wouden en hoeveel het kost. En laat ons zeggen dat er toch een heleboel bestelden in het Quechua (de taal van de bergen die superhard aan het uitsterven is, en enkel de mensen die echt nog in die kleine dorpjes leven, kunnen het echt goed spreken. Aangezien dat mijn mama en papa daar werken en ook in zo'n dorpjes geboren zijn, kunnen zij vloeiend die vreemde -lijkend op Chinese- taal spreken. Voor mij blijft het nog een raadsel, maar de curiositeit is echt wel al gegroeid om het te leren kennen)
Daar ben ik geweest voor 2 weken, hoofdactiviteit daar is televisie kijken, zoals overal hier in Peru. Maar het enige probleem daar was, was dat je niet heel de dag door electriciteit hebt (van 12-3 en vanaf 6 heel de nacht), ook geen water heel de dag door (van ongeveer 6 tot 10 en van 12 tot 3 had je water) en verbinding met je telefoon viel soms eens uit.. Dus zat ik echt wel in het meest verlaten plaatsje waar ik ooit was geweest. Het was er ijskoud, 4200 meter hoog, te hoog dat er zelfs geen bomen groeiden, vol van de llama's en alpaca's, en midden in de bergen..
Heb daar enkele uitstapjes gedaan met familie naar dichtbijzijnde steden; Lircay, dat iets lager ligt en waar we kerstmis hebben gevierd. Op kerstmis is het namelijk zo dat overal in Huancavelica negritos dansen. Dit zijn mannen die dansen met een masker die helemaal zwart is met een gigantische neus, allen hebben van die hoge laarzen en ploffige kleren en een soort rammelaar waar ze geluid mee maken. Bij elke groep is er ook een man die verkleed is als vrouw, met typische rokken (want hier dragen ze niet 1 rok, maar dragen ze er verschillende boven elkaar, waardoor je een gelaagdheid verkrijgt.. Elk dorp heeft een verschillend aantal en een andere rok die vanboven is, met een ander motief. Maar dit heb je enkel in de bergen, want aan de kust is dat er veel te warm voor.)
Dan ben ik ook naar Pampas geweest waar ze de typische 'tijera' (=schaar) dans doen, dit zijn mannen (en soms ook vrouwen, maar die heb ik nog niet gezien) die dansen met een schaar in hun handen en die maakt geluid als je de ene en andere kant tegen elkaar klinkt. Ze dansen elk op zich en tegen anderen. Er zijn verschillende rondes waarin er steeds mensen afvallen en niet doormogen naar de volgende ronde. In de laatste ronde 'ronde van het bloed' boren ze stukken ijzerdraad in hun vel en hangen ze daar bakken bier aan en wandelen ze daarmee rond totdat het bloedt. Of duwen ze dit door hun wang en trekken er een hele draad door. Maar het kan ook zijn dat ze dit doen met zwaarden, levende slangen eten, dansen op cactussen, glas eten, hun tong vastnagelen aan een harp en ermee ronddansen, ...
Hoe gruwelijker hoe beter zeggen ze.. maar het is echt vies om te zien! Er komt toch wel wat bloed mee te pas, en om eerlijk te zijn, voor mij heeft het gevoel dat ze echt gek moeten zijn om die dingen te doen. Maar het is een gewoonte hier..
En ten laatste heb ik nog enkele dagen doorgebracht in Anchonga, 1 van de armste stadjes ter wereld (zeiden ze mij op voorhand), mijn grootouders zijn van daar, en er was een feest ter ere van de stad, dus zijn we daarnaartoe geweest. Het feest was ook met de tijeradans, optredens en heel veel biergebruik. Maar het heeft mij best wel geraakt. Elke dag werd er eten weggegeven aan de mensen, voor het feest. En mij hebben ze haast eten in mijn mond geduwd, dat ik zeker ook een bord zou krijgen. (want als mensen hier iets aanbieden, mag je geen nee zeggen, dat ervaren ze als heeel heel onbeleefd, dat je je beter voelt dan die mensen. En aangezien ik voor velen de eerste blanke blonde was die ze zagen, moest ik heel hard opletten wat te doen. Want ze zullen mij zien als 'al die andere gringo's (mensen die blank zijn)'.. Heb er veel van geleerd over de gastvrijheid van dit land, iedereen wou me leren kennen, met me spreken, mijn haar aanraken om te zien of het echt was, kleine kindjes bleven staan en staren naar mij voor enkele minuten,.. Het was vreemd. Het meest vreemde van alles was nog het feit dat ik sinds Ccochaccasa een verloofde heb;)..
Mijn mama hier was bang dat iedereen (maar dan vooral de mannen) me zouden lastigvallen (en eigenlijk was de uitleg van intercambio met AFS voor de mensen daar helemaal een gek idee en begrepen ze het niet, en mijn mama was ook wel een beetje te lui om het helemaal uit te leggen;) Dus heeft mijn mama mijn broer als verloofde aangewezen.. En werd ik dus overal, zelfs aan familie die daar woonde, voorgesteld als de verloofde van Nilton (tot mijn en zijn ontkenning toe;)

Het was een hele ervaring om in de bergen te zijn, maar hetgeen me nog het meest geraakt heeft, is de natuur,de schoonheid van de natuur. Ik ben met mijn broer en zus van Ccochaccasa naar Anchoga gewandeld (een tocht van 4uur ongeveer) door de bergen, met het beeld van bergen en dalen, met heuvels met bomen beneden tot de hoogte waar geen bomen groeien, grazende llama's, mensen met de mooie kleurrijke kleren wandelend op weg, de schoonheid van die natuur, het gevoel dat dat te weegbracht, ik kan het niet verwoorden, ik weet enkel dat het fantastisch was.. Ik had het gevoel het mooiste te zien van mijn hele leven, de Andes. Ik kreeg kippenvel, kon blijven kijken en wou mijn ogen zo weinig mogelijk sluiten om zoveel mogelijk in mijn geheugen te griffen, ik heb gewenst om dit beeld in mijn achtertuin te hebben;)..
Dat deeltje van Peru heeft mijn hartje verovert, daar ben ik nu al zeker van..

Beginnen bij het begin

Zoveel gebeurt, zoveel gedaan en zo weinig tijd!
Momenteel beseft dat ik in het midden zit van mijn jaar (of toch bijna), niet te geloven..
Het voelt zeker nog niet zo.. er valt nog zoveel te zien zoveel te verkennen..
Het voelt alsof ik hier al altijd ben, maar tegelijk nog maar pas..
De cultuur begint open te bloeien voor mij, begin de typische danspasjes te kunnen, zodat ze niet meer helemaal beginnen te lachen met mij, quechua blijft nog steeds een groot raadsel (maar daar gaan we verandering in brengen wanneer het schooljaar terug begint, want heb hier vakantie tot maart..)
en het reizen is aangebroken..
Maar voor dit alles is er zoveel meer gebeurt.. Dus zal ik beginnen bij het begin..
En een vakantie begint met het einde van het schooljaar, en aangezien ik in het 5de middelbaar zat, hoorde daar een promotie en graduatie bij.. En het is niet zoals in Belgie dat de punten het belangrijkste zijn, nee, het feest met partner, chique kleren, een wals om het feest te beginnen is veel belanrijker voor iedereen..
We hadden met andere woorden 2 dagen.. een vrijdag de graduatie, (de 18de december) en dit hield in dat iedereen die wou komen (want er waren er een heleboel die niet kwamen omdat het 'saai' is, kan je je dat voorstellen, niet komen op je graduatie??..) een toga en zo van die typische hoed opgezet hebben.. die we tegen het einde van de ceremonie in de lucht mochten smijten.
De ceremonie op zich houdt in dat het begint met een gebed en voorlezing uit de bijbel, een vergeving voor God, het volkslied, het lied voor de school en daarna elke naam die afgeroepen wordt en je je jaarboek in ontvangst mag nemen.. (nee, geen diploma, dat was voor de woensdag, en eigenlijk krijg je ook geen diploma, want het feit dat je naar school gaat is niet belangrijk, het enige waarvoor school dient hier is om te slagen in je ingangsexamen voor de universiteit.. en over punten of al dit alles wordt er niet veel gehandeld, het ingangsexamen telt. Want elke universiteit heeft een ingangsexamen, en je moet slagen voordat je naar de lessen kan gaan.. Sommige mensen hier studeren tussen het middelbaar en de universiteit een heel jaar op zichzelf om zo binnen te geraken in de beste universiteit..)
En nadien had er een meisje van mijn jaar Pim, Kie (de twee mensjes van thailand die volgende week naar daar terugkeren) en mij bedankt voor alles en gepraat over ons.. was superlief om mee te maken, maar zo rap dat ik de helft niet kon begrijpen;)..

Zaterdag was er het promofeest, waar ze al van spraken van het begin van het jaar.. Niet te doen! Je hebt een partner nodig om te dalen van de trappen en dan heel de zaal mee rond te wandelen om dan in een rij te gaan staan, waar je heel de ceremonie arm in arm meemaakt.. (best wel hilarisch) Mijn partner was Hauke, een jongen van Duitsland, en voor ons was het best allemaal zo cliche en zo raar dat het supergrappig was.. Er werd dan een speech gegeven, iedereen kreeg wijn (die de meest vreselijke smaak had die je je kunt inbeelden) en er werd geproost op ons jaar 'Gio9'.. (want ieder jaar heeft zijn eigen naan, en dit was mijn naam..)
en dan wordt je allemaal in rijen gezet en wordt er een wals gedanst.. maar niet een gewone wals, eigenlijk is het enkel heen en weer wiegen met je heupen.. (heb er dan ook alles aan gedaan, lessen gegeven en al en mijn jaargenootjes om hen toch een beetje de wals aan te leren hoe het echt is..) Maar had het geluk (en mss ook ongeluk;) met mijn partner die 3 jaar dansles in Duitsland achter de rug had.. en wij dus als enige twee ronddraaiden in heel de zaal, best grappig, moet ik toegeven..
De rest van de avond wordt er gewoon gedanst en gedaan met een band, maar voor dit alles is er een gehele fotoshoot van alle ouders en iedereen die een foto wilt met iedereen in zijn chique kleren en make-up en gemaakte krullen en hoge hakken.. (was de enige in heel mijn jaar zonder make-up, hoge hakken en gemaakte krullen, met als enige reden dat ik te laat was.. want om helemaal peruaanse te zijn, hoort dit er toch wel bij;)..

Zo is mijn vakantie gestart, maar hoe mijn vakantie eruit zag.. Wa.. waar te beginnen..
Vermoed dat het voor een volgende keer zal zijn, want morgen vertrek ik voor 2 weken naar Chimbote, in een andere familie gaan wonen voor 2 weken, typisch hier.. En er valt nog zoveel te regelen!
Tot de volgende!
O, en een gelukkige nieuwjaar en prettige kerst! (die voor jullie toch een beetje wit was, of niet??)
Zoensels!
Nele
Ps. Oorlog is hier geweken, er wordt nu niets meer over gerept, dus geen zorgen, alles kalm hier;)..