Zit klaarwakker (wegens de 7 uren durende uurverschil) achter een belgische computer dit berichtje te typen..
Laatste weken in Peru waren hectisch, waren zalig, waren pure fun, waren reizen maar meest van al was het ook afscheid nemen..
Het was zwaar en moeilijk, en het zal best nog wel wat tijd moeten duren eerdat ik goed en wel aangepast ben in Belgie..
Het leven is heier zoveel hectischer, zoveel ordelijker, zoveel strikter en zoveel anders.. Dat is het beste woord dat ik kan vinden, anders, want dat is het zeker..
Mijn ervaring zit erop en ik vind het jammer, ik zal het moeilijk hebben, want het was een superjaar, een jaar die mn leven zeker superhard verrijkt heeft met de meest rare dingen die je je kunt inbeelden..
Maar eigenlijk doet het ook goed om terug thuis te zijn..
Bij mijn familie, mijn vrienden, met mijn gekende taaltje..
Toen ik in de luchthaven stond om naar buiten te komen had ik stress, grote stress 'hoe zou het zijn om het terug te zien?'
En weet je hoe het voelt?
Het voelt THUIS
