mijn vakantie

jaja..
Nele heeft vakantie gehad.. en die zit er nu ongeveer op.. De vraag wanneer het precies zal eindigen is nog helemaal open, aangezien ik nog een school aan het zoeken ben om de laatste 5 maand door te brengen.. (want jaja, Nele heeft opeens beseft dat er enkel nog maar 5 maanden is voordat ik terugkeer naar Belgie.. het doet raar.. want stiekem voel ik me hier meer en meer thuis.. en zou ik hier echt wel kunnen blijven voor een tijdje langer..)
En het feit dat ik een school aan het zoeken ben is dus omdat ik afgestudeert ben.. en dat AFS me in dezelfde school wil terugsteken.. en dat zie ik toch net niet zitten.. Het voelt alsof ik mijn jaartje moet overdoen als ik daar blijf.. En om dat gevoel nog voor de komende maanden te hebben, zie ik toch niet echt zitten.. Dus heb ik gevraagd om te veranderen van school.. Het enige probleem daarbij is dat ik zelf moet zoeken naar een school.. met ook wel wat hulp van AFS, maar niet zodanig veel..
Ben momenteel aan het hopen om binnen te geraken in een technische school.. want daar zou ik dan eventueel kunnen koken en andere dingen doen.. ipv de wiskunde en wetenschappen die ik nu dus al 2 keer gezien heb.. En dan kan ik eens typisch peruviaans gaan koken thuis;).. Want geloof mij, het eten is hier echt nog lekker.. (of toch de meeste, enkele gerechten kan ik ook nog steeds niet lekker noemen..) Wat nu wel het geval is bij INKA COLA.. Een soort frisdrank die de eerste keren echt niet goed smaakt.. smaakt naar snoep met prik op en valt eigenlijk in het begin niet op te drinken.. Maar nu, goh, ik vind het het meest heerlijke frisdrank die je hier hebt.. Ben het lekker beginnen vinden;).. Dat moet ook wel, aangezien het een frisdrank van Peru is en iedereen hier er best wel enorme fan van is, ben ik tenslotte ook in dat opzicht peruviaan geworden;)..

Mijn vakantie was fantastisch.. Ik heb zoveel gedaan, zoveel meegemaakt, zoveel meer van Peru leren kennen dat het best wel verleidelijk is om nog meer te beginnen reizen..
Na mijn intercambio corto eind januari ben ik naar Cajamarca geweest, daar druk druk druk alles bezocht wat mogelijk was, Cumbe mayo, Otusco.. Dit zijn gigantische stenen die vanuit de grond beginnen en waarin de Inca's dingen hebben gegraveerd en allerlei figuren in de stenen hebben gezocht.. Tot zelfs een vagina en penis toe.. Als je die aanraakt ben je dan extra vruchtbaar zeggen ze;).. tjah, die inca's hier waren totaal nit preuts als ik van die dingen hoor en zie.. Daar bij die stenen hebben de pre-inca's ook een soort kanaal gegraven, superklein (breedte van ongeveer 30cm..) en smal met mini-aquaducten enal, best wel spectaculair om te zien.. Vooral omdat ze loodrechte hoeken maakten in gigantische stenen.. niet veel geslapen als gevolg.. en helemaal vermoeiend naar Huancayo teruggekeerd..

Dan ben ik enkele dagen in Huancayo geweest, met vrienden afgesproken, naar de cinema geweest maar vooral kleren gewassen en mijn komende reis een beetje meer voorbereid..
Want.. de grote reis kwam eraan.. We mogen hier in Peru slechts 15 dagen reizen in een heel jaar.. (heb er stiekem 19 genomen..) en voor die reis moet je hele reisplanningen doorsturen enzo.. Maar we zijn dus vertrokken en hebben ervan genoten..
Het was opgesplitst in 2 delen, het noorden en het zuiden.. Het was ook met verschillende mensen dat ik het noorden en zuiden deed..
Het noorden was met Daan, Sigrid, Hauke en ik.. Het zuiden was dan met Celien, Joyce, Linde,Sigrid, Daan en ik ..
We hebben busreizen erop zitten van 16 uur.. In het totaal meer dan 100 uur bus gedaan in die dagen tijd.. We zijn in het noorden naar Piura geweest (waar we de verjaardag van Sigrid hebben gevierd, schaak gespeeld hebben op de ingebouwde schaakborden daar, met als pionnen muntstukjes, even uitgeweest) en later naar Mancora, de mooiste badplaats van Peru, een echt paradijs, of zo ziet het er toch echt wel uit.. We hebben daar gesurft in golven van enkele meters (wat soms echt wel gevaarlijk was, want Daan en Sigrid waren toch wel op het nippertje boven water, was best wel even spannend), hebben zonsondergangen gezien, hebben snachts in de zee gesprongen, maar zeker ook overdag met gigantische golven, heerlijk water en een brandende zon waar we allemaal door verbrand waren.. gitaarzangstonden gehouden op het strand, ontbeten daar, uit cocosnoten gedronken, strandwinkeltjes gaan doen, uitgegaan,.. Het was echt vakantiegevoel dat we daar hadden..
Na enkele dagen Mancora zijn we naar Cajamarca geweest om daar Carnaval te vieren.. Hier in Peru is carnaval echt iets groots.. En zeker in Cajamarca, je wordt natgemaakt door iedereen op straat, vanop daken wordt er water gegooid, mensen lopen op straat rond met waterpistolen en waterballonnen.. Je hebt enkel trucks waarop er waterkaraffen staan en daarmee rijden ze rond en maken ze iedereen nat die ze tegenkomen.. De enige regel hier is.. Meisjes maken jongens nat en jongens meisjes.. Met als gevolg dat Sigrid en ik dus echt wel goed doorweekt waren, maar echt druipnat.. In tegenstelling tot de jongens.. (die bij de terugkeer van de stoet (want hier heb je stoeten met koninginnen van elke stad of dorp.. met maskarades en kostuums..) later ook wel goed doorweekt werden gemaakt..)
We waren net te laat voor de dag van de verf.. dan wordt er niet enkel met water gesmeten, maar met verf in alle kleuren, het beste is om dat niet met goede kleren of goed ondergoed rond te lopen, want je mag er zeker van zijn dat je het er achteraf niet meer uitkrijgt.. je bent doorweekt van je haar tot je ondergoed met verf;)..
Daar hebben we de anderen tegengekomen, waarmee we zouden gaan reizen naar het zuiden.. en dus begon onze reis naar het zuiden.. Busreis van Cajamarca-Lima Lima-Arequipa en Arequipa-Puno zonder iets meer te doen dan in de bus te zitten.. Wat dus neerkomt op 16+16+5 uur bus;).. Zo is onze reis begonnen naar het zuiden..
In puno hebben we een uitstap gemaakt naar het titicacameer.. Daar hebben we op gevaren, in gezwommen (geloof me, het is om te bevriezen, water op die hoogte..) We hebben de drijvende eilanden bezocht waar echt mensen op wonen.. (die eilanden bestaan uit riet.. en ze hernieuwen constant de grond, deeltje voor deeltje.. en leven daar hun leven lang.. echt mooi om te zien.. Dan hebben we ook bij een familie geslapen op een gewoon eiland, zijn daar naar oude tempels gaan beklimmen en hebben het mooiste uitzicht van mijn leven gezien.. De zon die ondergaat in het meer.. en 360 graden zie je enkel en alleen water met op het einde gigantische bergen die eruit steken, eilanden die prachtig zijn.. We hebben 's avonds de typische kleren aangedaan en zijn gaan dansen in het plaatselijke gemeentezaaltje waar alle toeristen waren die op het eiland waren toegekomen, hebben daar een Italiaan ontmoet die we later terugzagen in Arequipa, een Zwitserse, enkele Peruanen en ook Hollanders, die we vol trots de hele cultuur van Peru hebben uitgelegd.. (trots dat we stuk voor stuk waren toen we over onze stad konden praten, of beter gezegd pronken.. over het feit dat we echt wel meer kennen van peru dan we denken, de gewoontes hier, het dansen.. alles..)
Na Puno zijn we naar Arequipa geweest waar we de cañon de colca hebben bezocht.. een cañon die dieper is dan de grand cañon, maar er niet zo dor uitziet zoals die.. Met groen, condors die ovr je vliegen overdag.. of 's morgens vroeg ervoor opgestaan om ze te zien vliegen, prachtig en heerlijk gevoel dat dat geeft! Zijn gaan zwemmen beneden in de cañon, van boven naar beneden afgedaald en teruggegaan met paard, leek ons toch iets te zwaar.. De paarden vonden er niets leukers op om een reis te houden tegen elkaar op de meest stijle en gevaarlijke plaatsen.. Dus was die paardrit van een 1.30 toch wel best spannend en vol stress.. (maar mijn paard was wel eerste;) in tegenstelling tot die van Daan (die zo'n 5 minuten achterkwam en het rustigste paard van allemaal had..)
In Arquipa hadden we ook een familie waar we konden blijven slapen en konden ons verfrissen enzo.. waar mama en papa van belgie voor gezorgd hadden;).. Deed echt deugd om eens niet te zoeken naar een hotel en thuis te kunnen komen.. daar hebben we dan ook om de familie t bedanken een typische belgisch gerecht gekookt.. (lees worteltjesstamppot;) en chocomousse..

Na Arequipa zijn Celien Joyce en ik naar de Nascalijnen geweest gaan kijken (Daan en Linde hadden het al gezien dus zijn doorgegaan naar Ica, waar we hun smiddags zouden ontmoeten..)
Daar een vliegtuigje genomen en over die emense lijnen gevlogen.. De nascalijnen zijn lijnen die loodrecht zijn, ze maken figuren, lopen over kloven, bergen.. en de figuur blijft bewaard.. De lijnen zijn gigantisch, ik kan geen oppervlakte zeggen.. maar je hebt lijnen van kilometers lang.. en tekeningen die echt emens zijn.. (zoek maar eens op op internet..)
Niemand weet waarvoor ze dienen of hebben gediend, het blijft allemaal een raadsel.. Of het iets astrologisch is of iets van buitenaardse wezens, niemand weet het, maar de lijnen zelf zijn echt wel fascinerend om te zien.. Het geeft een beetje een kippenvelgevoel als je beseft dat ze echt zo gigantisch zijn;)..
Het engen van dit alles is dat het vliegtuigje (je zit erin met 6) na ons is neergestort.. en dat dat dus wel even paniek bezorgde bij iedereen.. En dat we echt van geluk mochten spreken dat wij niet zijn neergestort..
Dan doorgereisd naar Ica waar we zijn gaan sandboarden.. (is zoiets als snowboard, maar dan op zand, heerlijk om te doen! echt, best wel moeilijk, want het zand beweegt mee, in tegenstelling met sneeuw dat toch redelijk vast blijft.. Maar een aanrader!) Ook in een buggy (soort ijzeren auto ) rondgesjeesd in de duinen (die emens zijn) bij de lago de Huacachin.. Een oase in het midden van de woestijn.. Daar ook een trensa laten zetten.. En ons reisje kwam op zijn einde..
We zouden smorgens vroeg vertrekken naar huis (Daan en ik toch) maar smorgens vroeg kwam er de panieke reactie van de ouders dat er een tsunami op komst was.. (en aangezien we aan de kust zaten, weliswaar wel redelijk hoog, maar de weg naar huis is vlak langs de kust.. ) Dus hebben we AFS gebeld en zijn we een dag langer in Ica gebleven, want het risico om een tsunami tegentekomen, was toch niet echt gewenst..
Het deed zo vreemd, die tsunami, normaalgezien is dit echt ver.. maar nu was het echt mogelijk dat hij dicht ging komen.. En nu beginnen ze allerlei voorspellingen te doen voor aardbevingen in peru voor in Juni die sterker zullen zijn dan in Chili.. Het doet vies..
Het feit dat ik nu echt wel mensen ken die in de gevarenzone leven doet er niet zoveel goed aan.. (mijn familie van intercambio bvb..)
Maar voorlopig is het gevaar geweken, zit ik terug in Huancayo en hier kan het water nooit toekomen;).. Alleen hopen dus dat het gevaar weg blijft..

Vermoed dat dit toch wel een goede weergave is van mijn reisje, mijn vakantie..
Het doet heerlijk meer te kennen van peru, het land waarin ik leef..
Ik heb ervan genoten en blijf nog met volle teugen genieten in gedachte..