mijn familie

Zo, nu al een beetje een zicht over mijn leven hier wegens de foto's..
en mn haar is echt niet zoveel verandert als jullie in gedachten hadden waarschijnlijk,maarja..

Ik heb dus een manier gevonden om mn foto's up te loaden..
Ik verander ze namelijk van formaat op mijn fototoestel.. door ze te veranderen naar mailgrootte lukt het wel.. (maar dit veranderen gaat maar met enkele foto's, dus ik probeer de manier 'flickr' wat mijn mama heeft aangeraden nog even.. en dan kun je er nog meer zien..)

Ik heb de vraag gekregen wat meer over mijn familie te vertellen.. (wat ik stiekem ben vergeten omdat dat voor mij al een vanzelfsprekendheid geworden, het is niet echt speciaal meer)
Maar mijn familie en mijn huis..
Ik heb een eigen kamer waar er een kast in staat die helemaal bestoft is (zonder het te weten) waardoor al mijn kleren die ik er had ingelegd vol met stof liggen ( zo de onderkant ervan.. ), heb een bed met zo'n 5 dekens.. maar dat is hier wel nodig, want 's nachts is het hier echt wel koud.. ik slaap zowel met een warme wollen broek en t-shirt (van Hannelore geleend)
en nog heb ik het in heb begin koud.. Want verwarming hebben ze hier niet.. heel de dag door wordt er hier een pull in huis gedragen met dikke sokken enzo, omdat het huis niet opwarmt, zelfs niet op het warmste moment van de dag..

Eerste dagen heb ik gedoucht in koud water die een tikkeltje warm aanvoelde omdat ik de uitleg verkeerd heb begrepen.. Water door de kraan is hier niet de hele dag door verkrijgbaar, enkel 's morgens en 's avonds, overdag wordt het afgesloten.. (want de watermaatschappij verdeelt het water en omdat er niet genoeg is hebben sommige gedeelten van de stad maar op bepaalde momenten water.. ) Wat soms wel onhandig is als je terugkomt van school en je moet naar het toilet maar er is geen water om door te spoelen..
En het felherhaalde 'was je handen voor elk eten 3minuten om infecties te voorkomen' aangeraden door AFS is dus in mijn geval onmogelijk, omdat ik geen water heb..
Maar het went..

Ook zijn we gisteren gaan kijken voor een frigo met diepvries, want ook dat hebben we niet.. wel gehad, maar hij is kapotgegaan even geleden enjah.. Binnekort gaan we er dus eentje kopen..

Ook moet ik hier mijn eigen was met de hand doen, want een wasmachine hebben we niet, maar wel een plank en zeep, dus heb ik al mijn eerste ervaringen daarmee (tot ergernis van mijn mama, want ik deed het blijkbaar helemaaaaal verkeerd.. blijkbaar moeilijker dan verwcht) en broeken begin ik te haten, weet je hoeveel werk dat is om dat te wassen?!..
Wel hebben we een wasserette niet ver van mijn huis, maar dat zal ik in de toekomst zeker wel nog gebruiken door tijdgebrek..

Mijn familie:

Jim (broer van 24) studeert in Huancayo voor tandarts maar is voor het moment in Huancavelica, waar de papa woont. Maar deze is voor het moment in Huancayo, waardoor Jim in de winkel moet staan en dus nu in Huancavelica is. Jim is heel bezorgd en beschermend, maar enorm vriendelijk en geduldig.. Hij is de persoon die het meest geinteresseerd is in belgie en in gewoonten enzo.. Kan ik heel goed mee praten, ookal verstaan wij elkaar nauwelijks..
Dan heb je Ruth, zus van 15.. Die me in het begin naar heel veel plaatsen naartoe heeft genomen, samen inkopen gaan doen voor uniform enzo.. Wou altijd een grote zus en is nu blij dat ze er een heeft.. Heel vriendelijk en lief..

( hih, tis net of ik een examen over mijn familie moet afleggen.. en dat ik ze helemaal moet beschrijven.. best grappig..)

De mama is helemaal zot van mijn blonde haren en vind dat ik moet verdikken en dat ik op een skelet gelijk.. ze vraagt dus zeker 1 keer per dag of ik niet dikker wil zijn, zoals haar..
heel lief en bezorgd.. en ik mag eigenlijk redelijk veel van haar.. mag al alleen naar stad enzo, alleen naar de film met de bus.. (er moet wel iemand op me staan te wachten, maar toch..)
De papa hier is strenger, veel strikter en kan er nog geen hoogte van krijgen, want hij praat nog te snel voor mij..

Tweede broer (Nilton) studeert in Lima en komt naar Huancayo de 26 ofzo, zal hem dan voor de eerste keer zien, wel al gesproken via telefoon, wat echt wel moeilijk is in het spaans, omdat je het niet met je handen kunt uitleggen..

Kleinste zus (Aracelli) is echt wel een schatje, maar wel een beetje verwend.. Wat me vooral opvalt is dat kinderen hier gewoon buiten gaan spelen (alleen) op straat.. en dan worden ze tegen 's avonds laat teruggebracht door grotere kinderen die ermee aan het spelen zijn..

voila, een beetje een droge, maar hopelijk duidelijke uitleg over het welvaren van de familie hier..
Zoensels!